مددکاری گروهی یکی از روش‌های مهم و تعیین‌کننده در مداخلات حرفه‌ای مددکاری اجتماعی است. شواهد علمی تأیید می‌کنند که مداخلات مددکاری گروهی می‌توانند در فرایند توانمندسازی و ارتقای بهزیستی و رفاه گروه‌های هدف تأثیر معنادار داشته باشند. بسیاری از مددکاران اجتماعی ترجیح می‌دهند با مراجعان خود به روش فردی کار کنند. این در حالی است که گروه هدف آنها در اغلب موارد مشکلات و شرایط مشابه یکدیگر دارند. تشکیل گروه می تواند به شرکت کنندگان کمک کند تا علاوه بر دریافت حمایت و مداخلات درمانی توسط مددکار اجتماعی از حمایت همتایان خود نیز برخوردار شوند. در شرایطی که مددکاران اجتماعی در سازمان‌هایی کار می‌کنند که همواره با تعداد زیاد مراجعه کننده روبرو هستند، تشکیل گروه می‌تواند تضمین‌کننده دسترسی تعداد بیشتری از مراجعان به خدمات حرفه‌ای باشد و در عین حال فشار کار با تعداد زیاد مراجعان و هزینه ارائه خدمات فردی را به طور چشمگیری کاهش می‌دهد. از سوی دیگر مددکار جامعه‌ای نیز به طور اجتناب‌ناپذیری باید از مهارت‌های تشکیل و سازماندهی گروه‌ها بهره بگیرد. از این رو تسلط به رویکردها و تکنیک‌های مددکاری گروهی می‌تواند در موفقیت مددکاران اجتماعی که مداخلات جامعه‌ای را اجرا می‌کنند نیز تأثیر قابل توجهی داشته باشد.

در این کتاب رویکردهای مختلف مددکاری گروهی و فرایند و تکنیک‌های مورد استفاده در هر یک از آنها ارائه شده است. همچنین مثال‌های متعددی از تجربه‌های مددکاران گروهی در فصول مختلف کتاب گزارش شده‌اند که شرح دقیق‌تری از نحوه به کارگرفتن هر یک از رویکردها را ارائه می‌کنند.