کتاب «تهران در سینمای ایران» همانگونه که از نامش پیداست اثریست درباره تهران و تصویر آن در قاب سینما. احمد طالبی نژاد منتقد سینما، نویسنده و مستندساز این کتاب را به رشته تحریر در آورده است. شهری که پای ثابت تقریبا اکثر آثار سینمایی ایران بالاخص فیلمفارسی است. این ویژگی تهران را تبدیل به نوعی شخصیت در آثار سینمایی کرده است. اما تهران چیست و چگونه به تصویر کشیده شده است؟ شلوغ و پر ازدحام؟ یا زیبا و خیال انگیز؟

بخشی از کتاب تهران در سینمای ایران

این‌جا تهران است…
تهران شهر هزار تو و بی‌قواره‌ای‌ست که از دویست‌واندی سال پیش تاکنون، افتخار پایتختی کشور عجیب و غریبی مثل ایران نصیبش شده و ظاهراً تا وقتی زلزله موعودی که سایه هراسناکش سال‌هاست بر سر این کلان شهر گسترده شده، آن را به ویرانه‌ای غیرقابل سکونت تبدیل کند. این افتخار پابرجا خواهد بود. تهران در سینمای ایران چه تصویری دارد؟ آیا سینماگران ایرانی که اغلب ساکن همین شهر بوده و هستند، توانسته‌اند تصویر روشن و شفاهی از آن را برروی نوار سلولوئیدی ثبت و ضبط کنند؟ آیا تنوع تنوع و پیچیدگی‌های اجتماعی این شهر از خلال آثار سینمای ایران قابل درک و دسترسی هست؟ این پرسش‌ها و انبوهی پرسش دیگر. موضوع و مضمون کتابی که در دست دارید را رقم می‌زند. مؤلف کتاب، طی سی سال گذشته به عنوان نویسنده، منتقد و مدرس سینما و فیلمنامه‌نویس و فیلمساز، شناخته شده و کوشیده است تصویری نزدیک به واقعیت از رابطه سینمای ایران با پایتخت ارایه دهد. هر چند هنوز هم در همین باب می‌توان جستجو را ادامه داد و کتاب‌ها نوشت.

از دیگر آثار احمد طالبی نژاد که توسط نشر روزنه منتشر شده است می‌توان به «سینما اگر باشد (تاریخ تحلیلی سینمای پس از انقلاب)» که تحلیلی بر وضعیت سینمای ایران پس از انقلاب اسلامی است و «کاکتوس‌ها از تشنگی می‌میرند» که داستانی نیمه بلند است اشاره کرد.