اگر علوم فنی و تجربی، ابزارهای یک زندگی مکانیکی‌اند، علومِ انسانی، امکان‌های هستی‌بخشِ یک زندگی خوب و بافضیلت‌اند. اگر انسان‌ها به واسطه پول می‌توانند کالاهای مصرفی را تهیه کنند و با سنگ و چوب و آهن، برای خود خانه بسازند و با خودروهایشان به سفر بروند و از طریق گوشی‌های هوشمند به دنیای مجازی سرک بکشند، تنها از طریق علوم انسانی و هنر است که می‌توانند به جهانِ یکدیگر قدم بگذارند، به هم گوش بسپارند و با همدلی و همبستگی، پادزهرِ معضلاتِ مشترک‌شان باشند. نوسبام در این اثر درخشان، نشان می‌دهد تا چه اندازه هنر، موسیقی، ادبیات، شعر و مجموعه بوطیقای انسانی، برای احیای یک زندگی اخلاقی ضروری‌اند ‌و تا چه اندازه در معرضِ فراموشی قرار دارند. این کتاب یک مانیفستِ تمام‌عیار برای دفاع از هر آن چیزی است که سال‌ها برای یک زندگیِ فضیلتمندانه در جستجویش بوده‌ایم.