نقل است که ناصرالدین شاه اندامی معتدل، رفتاری رقیق، حرکاتی موزون، عطوفتی عالمانه، چشمانی چموش، لب و لوچه‌ای گشاده، آرمانی بلند، ضمیری آسوده، یقه‌ای باز، انتهایی فراخ، تبسمی طولانی، نگاهی نافذ، روانی بردبار، تبسمی طولانی، روانی بردبار داشت؛ ولی چه سود…؟! اینها تمام در برابر جهل توده هیچ بود…