به قول خودمان: هر که را طاووس باید جور هندوستان کشد. مقادیری دندان این وسط چه اهمیتی دارد؟ مورد داشته‌ایم که یک نفر هر دو چشمش را از دست داده، ولی با همه این‌ها کلی پول و پله به هم زده. همین آقای هنری فورد معروف – بنیان‌گذار کارخانه معظم اتومبیل‌سازی فورد – وقتی چهل ساله بود ورشکست شد و هزار دلار از دوستش جیمز کوزنز قرض کرد. وقتی قرض‌اش را پس داد، هزار دلارش شده بود سی‌وهشت میلیون دلار. لمیوئل پیتکین که هفده سال بیشتر ندارد.
قصه فورد و راکفر، قصه هر آمریکایی بزرگ است. مهم نیست توی مزرعه و فقیر به دنیا بیایی. اصلاً شرط موفقیت همین است. کافی است قیافه شریف داشته باشی، چون شرافت ارزشش از طلا کمتر نیست. باید عزم جزم کنی و دنبال ثروت بروی. اما باید اذعان کرد که در سال ۱۹۳۴ میلادی تحقق چنین رویایی با در نظر گرفتن توطئه بانکداران بین‌المللی یهود در وال استریت و اتحادیه‌های کارگری بلشویک، بیشتر به معجزه شبیه است. پس خدا آخر و عاقبت لمیوئل پیتکین، قهرمان طبقه متوسط آمریکایی را به خیر کند.