عباس مهری آتیه
عباس مهری آتیه، متولد دوم اردیبهشت 1334 ، شهرستان رودسر است. او در سال 1354، نخستین بیوگرافی‌اش را در مجله جوانان امروز و در ستون «این شاعران جوان‌تر» چاپ کرد.
کلاس پنجم ابتدایی بود که اولین سروده‌هایش از رادیو گیلان «برنامه‌ی نغمه‌ها و ترانه‌های محلی» پخش و در سال ۱۳۴۸ در مجله‌ی جوانان امروز چاپ گردید.
سال۱۳۵۰ به عنوان نفر برگزیده در مسابقه‌ی شعر مجله جوانان امروز( با استقبال از شعر افسانه نیما) معرفی شد.
او سروده‌ای هفت بندی سرود که بنا به تعهدی در قالب شعرش، مصرع اول و دوم و چهارم را با هم، هم قافیه و مصرع پنجم تمام بندها با هم، هم‌قافیه شدند.
دو بند نخست شعر این است:
ای به گرمی سراپا چو آتش
ای نشسته به اوج ستایش
در حضورت، تمامیِ مردم
سر نهاده به عرض نیایش
“خنده زن از محبت دمی چند”
در تنت پرورش یافت خورشید
چشم تو بر جهان نور بخشید
لحظه ی زادن تو، خداوند
از درون گل نور خندید
“باز کن غنچه ی لب به لبخند”
روزهای انقلاب در پادگان عباس آباد تهران و در درمانگاه کوچکدره(کوچکه دره) مهاباد(۴۰ کیلومتری بین مهاباد و سردشت) به عنوان سپاهی بهداشت مشغول خدمت شد.
و حدود سی و چند سال هم جزو نویسندگان و کارشناسان معارف و ادب سیمای گیلان ملحق شد و از برجسته‌ترین برنامه‌ی تلویزیونی ایشان می‌شود از «شب‌های مثنوی» یاد کرد، که سی شب با اجرای خود ایشان انجام گرفت.
سال‌ها نیز مسئولیت انجمن‌های ادبی دو شهرستان آستانه اشرفیه و لاهیجان را بر عهده داشتند که مسئولیت انجمن ادبی کتابخانه‌های لاهیجان همچنان برقرار است.
از آثار ایشان در زمینه‌ی شعر و پژوهش می‌توان به «همسایه با سایه (بررسی اشعار استاد ابتهاج)» (1400)، «ترنم و تبخاله» (1401) و «معصومیت زن در داستانهای عباس معروفی» اشاره کرد که در دست چاپ است اشاره کرد.
تمامی این آثار از نشر روزنه منتشر شده‌اند و از طریق سایت قابل دسترسی هستند.
